25-jarig jubileum Bulderbos
Daar is het dan: het 25-jarig jubileum! Voorafgaand is er al veel werk verzet niet in de laatste plaats door Laura en Karen van Milieudefensie en Hanneke en Marjolein van ons. Henk en ik nemen het nieuwe naambord voor onze rekening. Al op 27 april, de dag met een koninklijk tintje, stap ik een bouwmarkt binnen en haal daar een boomschorsplank van douglashout. De plank is 2,5 m lang en 30 cm breed. Het is maar 1 km fietsen terug naar huis, maar wat is nog lastig balanceren op de fiets!
Op 25 mei heb ik met Henk een afspraak om de letters te frezen. Ik heb “het Bulderbos” voorgetekend met potlood. Henk kan bij mij in de tuin onder het genot van een kopje koffie de rechte delen uitfrezen. We korten de plank in tot 1,5 m. De bochtige gedeeltes van de letters kan hij alleen thuis doen dus hij neemt de plank mee.
Onze volgende afspraak op 1 juni. We gaan het bord plaatsen! We spreken eerst in de Heimanshof af omdat ik daar een rondleiding geef. Tevens haal ik gereedschap op om de brandnetels op het picknickveld te maaien. Ook halen we kringloophout voor de palen van het bord op. O ja, de grondboor, niet vergeten. Henk toont het bord. Wat is dat prachtig geworden! Niets meer aan doen. Of toch? We twijfelen of we de letters nog moeten verven om ze te benadrukken. Ach, we beoordelen het wel als het bord eenmaal staat.
Het plaatsen van het bord heeft veel voeten in de aarde. Letterlijk. De grond is zo droog, dat deze direct weer uit de boor valt en de vele stenen in de grond vallen steeds in het boorgat. Er zit niets anders op dan steeds handmatig deze stenen te verwijderen. Als ik wat dieper kom, lukt het beter. Na wat wikken en wegen staat het bord ook eindelijk recht en kunnen we de gaten dichtgooien, een heerlijk moment. Waw!
Hanneke en ik knippen de brandnetels met de heggenschaar en voeren ze af op de composthoop.
Hé, wie hebben we daar? Als dat Leo niet is! Hij komt helemaal uit Ede en wil ons vergezellen. Hij heeft zijn aspergesteker mee om de perzische bereklauw te lijf te gaan. Na een geslaagde middag is het nu op naar het jubileum.
Vrijdag 14 juni. Vandaag komt RTV Noord en Trouw om bij mij en Laura een interview af te nemen. Spannend! Ook heb ik met Landschap Noord-Holland afgesproken dat er deze dag wordt gemaaid. Het maaisel ga ik opharken. Daarvoor haal ik in de Heimanshof een hooihark en voor de zekerheid een snoeischaar op. Plus handschoenen. De hooihark is licht en opvallend makkelijk op de fiets te vervoeren. Als ik in het Bulderbos aankom, zie ik nog niemand, stilte voor de storm zal ik maar zeggen. Als ik druk doende het maaisel ophark zie ik een dame aankomen. Het is … van RTV Noord. Het gesprek en de fotosessie verlopen erg soepel. Ze wil nog een actiefoto, een rustfoto, en om het compleet te maken omarm ik uit eigen initiatief de walnootboom, waarvan ze graag een foto maakt. Laura en Hanneke zijn er inmiddels ook. De podiumbouwers arriveren, de caravan, van alles komt het bos in.
Dan verschijnt Naïm van Trouw. Een lang gesprek volgt. Hij is erg nieuwsgierig en toont oprechte interesse, waardoor het een goed gesprek wordt.
Als de meeste voorbereidingen zijn getroffen, ga ik verder met het opharken. Het vlinderveld is nog een hele klus. Bovendien is het flink warm geworden en omdat het vanochtend regende is het maaisel nat. Uiteindelijk hark ik het laatste maaisel op een tijdelijke hoop waar nu de takken van de azijnboom liggen. Het is in mijn eentje zonder te ver om lopen naar de composthoop. Met de snoeischaar loop ik de paden na en knip nog overhangende takken weg. Gelukkig heeft Hanneke voor de dorstige kelen flessen appelsap meegenomen van de Fruittuinen van West. Morgen worden die ook geschonken. Heerlijk!
Zaterdag 15 juni. Het is zo ver. Na overvloedige regen is het grasveld weliswaar in een modderpoel veranderd, maar de regen is inmiddels opgehouden en het feest kan beginnen! Steeds meer bekende gezichten kan ik ontwaren. Zo is daar Mary, Leo, zie ik Peter Segaar, Jacob Grit, de tweelingbroers en Carty om er een paar te noemen. Voor het vervoer van de mensen is er een taxidienst geregeld.
Tegen 11:00 uur volgt een toespraak door Hanneke, Laura en ….. Een aantal vooraanstaande vrijwilligers wordt het podium op geroepen, zoals Hanneke, Marjolein, ikzelf als coordinator, Leo, Henk en ….. Wij mogen allemaal een flesje Bulderbosbier in ontvangst nemen, een super leuk gebaar!
De inwendige mens roept ook. Bij de cateringafdeling is zelfgemaakt gebak, koffie, thee en nog veel meer lekkers dus dat komt als geroepen.
Na de toespraak leid ik mensen door het bos rond. Het is een heel enthousiaste groep en de mensen zijn verrast dat er na 25 jaar zo’n leuk bos is ontstaan waar zo veel verschillende bomen en planten groeien. Ik wijs ze op de notenboom, de vogelhuisjes, het informatiebord, maar ook op de dode stronken die nu na de regen vol paddestoelen zitten. Wel eens gehoord van de zwerminktzwam? Nou, hier groeit hij dus massaal.
Tussen de bedrijven door moet ik weg om te zingen bij het mannenkoor ter gelegenheid van Iktoon in Pier K. Onderweg kleed ik mij in alle rust om en onderga een gedaantewisseling als die van het lelijke “rupsje nooit genoeg” naar een vlinder. Mijn vrijetijdskleding van korte broek en sportschoenen verwissel voor een zwarte pantalon, wit overhemd en giletje met strikje. Onherkenbaar! Op de terugweg vindt de omgekeerde gedaantewisseling plaats en ben ik weer Bulderboswachter. Helaas mis ik het optreden van Morrend Volk.
Nu wacht een proeve van het Bulderbosbier. Dop er af en psssst. Dat gaat er wel in. De meeste bezoekers zijn al weg. Daarna wacht het opbreken van de kramen en het podium. Een aantal diehards zoals Jeroen Doesburg van Morrend Volk en ook Bulderboswachter blijft onvermoeibaar slepen en dragen. Als het busje van de catering aan de beurt is, verbazen wij ons allemaal over de hoeveelheid (lood)zware attributen die heel precies een plaatsje moeten krijgen. De dame in kwestie is allerminst verbaasd en heeft aantoonbaar ervaring. Met het grootste gemak zwiept ze de ene gasbrander na de andere de bus in.
Langzaam aan raakt het terrein leeg en blijven wij over. Marjolein brengt de antieke caravan helemaal naar Utrecht. Hulde! We blijven nog even nagenieten en bomen nog even over de geslaagde dag die zo lang voor ons lag en nu alweer achter ons ligt.
Jeroen Warmerdam