KODAK Digital Still Camera
Vandaag stond hij een beetje in het teken van de afsluiting van de bouw van onze schuilgelegenheid.
Tegen twaalf uur werd Wim, onze architect, door Hanneke in het zonnetje gezet. Zij was hem zeer dankbaar en vroeg zich af of wij het zonder hem wel voor elkaar hadden gekregen. De wegen naar een bouwtoestemming zijn zo grillig dat zij er, ondanks haar juridische opleiding, waarschijnlijk niet was uitgekomen. Een fles biologische wijn voor hem en Sandra (die hem had aanbevolen) waren zeker op zijn plaats. De bijbehorende taart lieten we ons goed smaken. Ook Mary deed mee. Zij maakte ons nog eens duidelijk dat het Bulderbos voor eeuwig moet blijven. Onze gedachten gingen even naar onze vroegere Bulderboswachter Annelies, aan wie wij, via een legaat, deze schuilplaats te danken hebben. Hoorden we ook de boven het bos vliegende torenvalken tijdens de toespraak?
In ieder geval Gabriël en Clemens die met hun vinger omhoog wezen.
Landschap Noord-Holland had het maaiwerk mooi uitgevoerd. Speciaal de noordelijke perceelsloot viel op: van voor tot achter zo glad als een gazon, zelfs geen randje riet te zien. Of zou de loonwerker aan de overkant onze slootrand hebben meegenomen?
Midden in het bos bleek een hoge slanke Robinia te zijn omgevallen. Dat is niet bij de voorjaarsstorm gebeurd, want bij ons vorige bezoek stond hij nog overeind. Nu lag hij languit tegenover de notenboom. Robinia’s doen het niet zo goed bij ons. Zou dat aan de ondergrond liggen en de wisselende grondwaterstanden?
Op onze werklijst stond dat we van de bielzen, die ooit van een demonstratie zijn overgehouden, bankjes zouden gaan maken; dit met behulp stenen uit het bosje aan de zuidkant van ons bos. Piet, die vandaag voor het eerst aanwezig was, kwam op het lumineuze idee in plaats van stenen, daar stukjes stam van de Robinia voor te nemen. Robinia is immers ons Nederlandse hardhout! En zo gebeurde.
Verder was het hard nodig de kikkerpoel eens flink uit te diepen. ‘s Zomers staat de poel soms bijna droog. Gelukkig bleek Peter handig met het hanteren van de sloothaak. Tot onze geruststelling bleken de kikkers het in de gaten te hebben. Ze zitten er dus nog.
Bij de gebruikelijke controle en schoonmaken van de nestkasten stelden Gabriël en Clemens twee gebruikte nestkasten vast: waarschijnlijk bewoond geweest door mees of pimpelmees.
Een ander aandachtspunt vormden de bramen die hier en daar behoorlijk beginnen te woekeren. Die hebben we op aan aantal plaatsen weggestoken. We moeten ze blijvend in de gaten houden. Evenals de Reuzenberenklauw, waarvan we meenden er nog enkele in zaad te zien vlakbij de poel. Of was het toch de gewone berenklauw?
We zien volgend jaar wel wat er ter plaatse is opgekomen.
Van de Kaukasische vleugelnoot zijn we wel af, maar nog niet van zijn halfjaarlijks terugkerende wortelopslag. Evenmin van de opslag van de azijnboom langs ons boomgaardje. Aan beide is vandaag ook weer hard getrokken.
In de week voor elke werkdag in juli en oktober worden de open gedeeltes en het boomgaardje op het vlinderveld door Landschap gemaaid. Het ruimen van het maaisel is vast deel van ons werkprogramma.
Daardoor lag aan het eind van dag het niet-bosgedeelte van onze kleine wereld er weer spic en span bij. Dat maakt het geheel extra mooi. Zeker als je langs het bulderbos fietst en bijvoorbeeld het boomgaardje inkijkt.
De fruitbomen lijken goed te zijn aangeslagen. Fruit hebben we nauwelijks geoogst, maar volgend jaar moet dat zeker lukken (als we er op tijd bij zijn!).
En toen ik de gereedschapwagen had afgesloten was iedereen ineens weg. Meestal vinden Jeroen en ik nog van alles om te doen, maar vandaag had hij voor vakantie gekozen. En was ik vroeg thuis. Maar mocht wel het verslag schrijven.
Leo Langeveld